قیمتارو هم بهش میگن، چیزبرگر ۱۹ سنت، همبرگر ۱۵ سنت نوشابه ۱۰ سنت، شیر بستنی ۲۰ سنت و قهوه ۵ سنت.

بعد از شام هم ری رو میبرن تا معماری جدید رستوران با اون طاق های طلایی رو بهش نشون بدن. ری هیجان زده شده بود. شب که بر میگرده به هتلش ذهنش پر بود از این ایده که میشه این رستورانو ساحل به ساحل و شهر به شهر گسترشش داد. مهمتر اینکه هر کدوم از این رستوران ۸ تا مخلوط کن لازم داشت و ری میتونست با توسعه این رستوران کسب و کارشو دوباره رونق بده. اینجای داستان ری بیشتر داشت به این فکر میکرد که شعبه های ریتورانا گسترش پیدا کنه که اون بتونه بهشون مخلوط کن بفروشه. هنوز نرفته بود تو فکر صاحب شدن رستوران  یا شریک شدن با مکدونالدا. این میتونست ثروتمندش کنه.

کراک ۵۲ سالش بود و کارکردنای مداوم رو سلامتیش هم تاثیر گذاشته بود. آرتروز داشت، دیابت داشت و خیلی ناراحتی های جسمی و عصبی دیگه هم داشت بهش فشار میاورد.

فردای اون روز دوباره ری میره پیش مکدونالدا و میرن تو دفتر کار برادرا و ری یه سخنرانی پر شور راجب  این میکنه که این رستوران معدن طلاست و میشه با توسعه شعبه هاش به شدت ثروتمند شد. بعد از این سخنرانی پر شور و پر هیجان چیزی که ری کراک باهاش روبرو شد سکوت بود. مک مکدونالد سکوت رو میشکنه و به ری میگه ما همین شرایط فعلیمون رو دوست داریم و ازش راضی ایم و به چیزی که میخواستیم رسیدیم. حوصله دردستر بیشتر نداریم.

اما ری بیخیال نشد و دوباره ادامه داد اگه شما یه نفرو داشته باشید و باهاش قرارداد ببندید که اون این کارو برای شما انجام بده و نمایندتون بشه دیگه نیاز نیست شما نگران باشید و تو دردسر بیفتید. برادرای مکدونالد مبپرسن به نظرت کی همچین کار پر دردسری رو قبول میکنه و ری در جوابشون میگه من.

قرار داد امضا میشه هر حق امتیاز ۱.۹ درصد از فروش خالص رو برای ری کراک داره که از اون ۱.۹ درصد ۰.۵ درصدش برای برادرای مکدونالده و ۱.۴ درصد مابقی برای ری میمونه. ری بر میگرده خونه و خبر رو به اتل میده اما واکنش اتل منفی بود چون ری قرار بود دوباره رو یه کار جدید متمرکز بشه که جریان مالی خانواده رو هم میتونست تحت تاثیر قرار بده.

۱۹۵۵ ری میشه نماینده انحصاری برادرای مکدونالد و این اجازه رو پیدا میکنه که روش تولید و سیستم رستورانشون رو به صورت شعبه های جدید بفروشه ولی باید هرتغییری تو سیستم ها و روش ها رو قبل از انجام به دیک و مک اطلاع میداد و اجازشو ازشون میگرفت. ری شرکت سیستم مکدونالدرز رو هم تاسیس میکنه. یه شریکی هم پیدا میکنه و تو فاصله ۷ دقیقه ای خونه خودش یه شعبه مک دونالد هم برای خودش و شریکش میزنه. کراک تازه میفهمه که برادرا قبلا مجوز تاسیس ۱۰ تا شعبه رو تو کالیفرنیا و آریزونا دادن که زیر نظر ری کار نمیکنن ولی بقیه آمریکا دست ری هست. یه چیز دیگه هم بود، برادرای مک دونالد حق امتیاز اسم مکدونالد رو به یه شرکت بستنی فروش هم فروخته بودن و ری مجبور بود برای خریدنش ۲۵ هزار دلار پول بده. این شرکت بستنی فروشی خودش این حق امتیاز رو ۵ هزار دلار خریده بود و الان ری مجبور بود ۲۰ هزار دلار الکی پول اضافی پرداخت کنه.

ماه می ۱۹۵۵ هری سانابورن ری رو اتفاقی توی بانک میبینه که رفته بود برای وام گرفتن . هنری قبلا مدیر مالی یکی از رستوران هایی  بود که ری بهشون مخلوط کن میفروخت. میره جلو و سر صحبت رو با ری باز میکنه به ری میگه که من رستوران های مک دونالدو دیدم و خیلی بهشون امید دارم و دلم میخواد قسمتی از این بیزینس باشم. یه پیشنهادهایی هم برات دارم که باید بشینیم صحبت کنیم. اونجا بود که هری به ری میگه تو با اون ۱.۴ درصدی که داری بایت حق العملت میگیری به جایی نمیرسی.  باید به زمین هایی فکر کنی که قراره شعبه ها توش زده بشه. ما باید زمین ها رو بخریم و به کسایی که میخوان حق امتیاز بخرن اجاره بدیم اینجوری هم قروتمند میشی هم عواید فروش حق امتیازو میگیری هم اینکه بعد از مدتی زورت از برادرای مک دونالد بیشتر میشه و دیگه میتونی اونجوری که خودت دلت میخواد سیستم مکدونالد و روش تهیه غذاهاش رو بفروشی به شعبه ها.

کراک به نظافت شعبه خودش و بقیه شعبه ها خیلی اهمیت میداد. یه شعاری  داشت که  به کارمندا و نیروهایش میگفت if you have time to lean, you have time to clean یعنی اگه شما وقت برای لم دادن دارید پس حتما وقت واسه نظافت هم دارید. خودش هم البته همیشه کار میکرد و اینجوری نبود که یه گوشه بشینه و فقط دستور بده. ری میخواست مطمئن باشه که همه شعبه ها مثل همن و مثل هم کار میکنن بنابراین میرفت و سرزده به شعبه ها سر میزد.

اسم شرکتی که زده بودن رو عوض میکنن و میذارن فرنچایز ریلتی. زمانی که فرنچایز ریلتی کارش رو شروع میکنی همزمان با ورود هری سانابورن به شرکته و ۱۰۰۰ دلار بیشتر ارزش نداشت ولی با پیشنهاد سرمایه گذاری روی املاک خیلی سریع تبدیل میشه به شرکتی با ارزش دارایی های املاک و مستغلات با ۱۷۰ میلیون دلار ارزش. ری، هری و منشیش جون تقریبا ۲۴ ساعت شبانه روز کار میکردن تا شرکت رو روز به روز بزرگتر کنن و تبدیلش کنن به یه غول صنعت غذایی.

هری یه آدم آکادمیک و اهل حساب کتاب و عدد و رقم بود و ری کراک بیشتر آدم مردم دار و اهل معاشرت و بازاریاب طوری بود. همکاری این دوتا واقعا دیدنی و مکمل بود. جون مارتینو که منشی شرکت هم بود یه شخصیت ما بین هری و ری داشت. سال ۱۹۵۹ ،۳۴ تا شعبه مکدونالد مشغول کار بود. ری این ایده رو مطرح میکنه که ۱۰ تا شعبه مکدونالد شروع به کار کنن که مستقیما مال شرکت باشن. برای افتتاح این شعبه ها پول زیادی مورد نیاز بود. ۳ تا شرکت بیمه از طریق هری سانابورن وارد معامله میشن و ۱.۵ میلیون دلار پول تزریق میکنن به شرکت و در ازاش ۲۲.۵ درصد از سهام رو صاحب میشن. پولی که وارد شرکت شد باعث شد شرکت مثل بمب بترکه و یه رشد بزرگ بکنه. ری ولی هنوز مجبور بود برای هر کاری با برادرای مک دونالد هماهنگ بشه. این داشت خیلی اذیتش میکرد چون مثلا برای کراک مهم بود که همه شعبه ها یکسان باشن و تو منوشون چیزی غیر از منوی مک دونالد نفروشن. چنتا شعبه اما این کارو نمیکردن. ری با برادرای مک دونالد صحبت میکنه که باید جلوی این کار شعبه ها رو بگیرن ولی برای دیک و مک اصلا این قضیه مهم نبود.

بعد از اینکه ۲۰۰ امین شعبه رستوران های مک دونالد افتتاح میشه ری میره به مینیاپولیس که برای دادن حق امتیاز شعبه بعدی مذاکره کنه. وقتی برای شام کاری به یه رستوران رفته بود جونی اسمیت رو میبینه. جون همسر کسی بود که خریدار حق امتیاز شعبه بدی میخواست بدارتش به عنوان مدیر شعبه. جونی اسمیت پیانو میزد و اون شب وقتی ری میبیندش عاشقش میشه و میره کنارش میشینه دوتایی پیانو میزنن و آواز میخونن.